ραγισμένη καρδιά

Μου είπες σε συμφορές αβάσταχτες ολημερίς ζυγώνω,

γίνε εσύ κουράγιο μου και πες μου πως είσαι εδώ,

ένα σταυρό ασήκωτο στους ώμους μου σηκώνω

και δεν βρίσκω χρόνο αγάπη μου να πω το σ΄αγαπώ.

Στην ανηφόρα, που τραβώ έλα κοντά μου τώρα,

τη ραγισμένη μου καρδιά, να δεις πόσο πονά,

στην αγκαλιά σου έρχομαι , ευλογημένη η ώρα

και τότε κάθε καρφί του Γολγοθά με οίκτο με κοιτά.

Ραγίζει κάθε στιγμή αγάπη η καρδιά μου

και η μόνη μου παρηγοριά, που με βοηθά να ζω,

είναι όταν ευλαβικά γέρνεις στην αγκαλιά μου

και όταν αφήνω το σταυρό και σε γλυκοφιλώ.

Η θύμησή σου πρόναος και άσπρο αγιοκέρι,

γεμίζει την καρδούλα μου με βάλσαμο καρδιάς,

με ύμνους ,λιβάνι εκκλησιάς, με γέννησης αστέρι

και θάβω τα κομμάτια μου σε λάκκο λησμονιάς.

Μόνο εσύ αγάπη μου μπορείς, να με γιατρέψεις

και τα κομμάτια της καρδιάς, που με πονούν πολύ,

με την γλυκιά σου την πνοή έλα να τα μαζέψεις,

να θυμηθούν πως κάποτε ποθούσαν τη ζωή.

Και σαν ακούσω την απαλή γλυκόλαλη φωνή σου,

κάθε πληγή, που με πονά θα κλείσει στη στιγμή

κι όταν θα ΄ρθεις στο πλάι μου και θα σου πω κοιμήσου

το στήθος μου, που λάτρεψες θα σου ζητάει φιλί.

Βασίλης Ανδρονίδης

Λογοτέχνης