Με μια ουράνια σκαλωσιά κατέβηκαν στη γη,
λευκοντυμένοι άγγελοι κρατώντας μαντολίνα,
έψαλλαν μιαν αγάπη τρυφερή που χάρισες εσύ
σκορπώντας τριαντάφυλλα και λίγα άσπρα κρίνα.
Ο τελευταίος άγγελος κατέβαινε σκυφτός
και είχε πολύχρωμα φτερά παραδεισένιο χρώμα,
κρατούσε με ευλάβεια κερί με Άγιο Φως
καθώς πατούσε το ιερό, το ελληνικό το χώμα.
Μαζεύτηκαν τότε οι άγγελοι όλοι σε μια γωνιά
κι αρχίσανε με ωσαννά τα δέντρα να ποτίζουν
κι όσους περνούσαν από κει βαλθήκαν στοργικά
με το Άγιο Φως το θεϊκό με τάξη να ραντίζουν.
Τους ζήτησα τότε να έρθουνε όλοι εδώ κοντά μας
κι ας μείνει ο Παράδεισος για λίγο χωρίς χαρά,
με Άγιο Φως να λάμψουνε για πάντα την καρδιά μας
το σ΄αγαπώ να γράψουνε μ΄αγγελικά φτερά. Β.Α.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ-ΠΟΙΗΤΗΣ
