ξαφνική συνάντηση

Διάλεξα ένα κροκάτο πρωινό μόνος να περπατήσω

και κάποια βήματα άθελα με πήγαν σε στροφή

ήταν μοιραίο αγάπη μου εκεί, να συναντήσω

την όμορφη σου ανθόπλαστη και τρυφερή μορφή.

Ξαφνικά ένας αγέρας έρωτα επάνω μου είχε φυσήσει,

το φως του ήλιου βοήθησε τα μάτια σου, να δω ,

αυτά που μ΄έκαναν τον έρωτα μέσα μου ,να ξυπνήσει

 σε δύο λόγια ν΄αρκεστώ <<ψυχή μου  σ΄αγαπώ!>>.

Τα μάτια μου μετέωρα στην ξαφνική ματιά σου

και τα κορμιά μας ολόισια βαδίζαν αντικριστά,

με μια αρμονία μαγική ο χτύπος της καρδιάς σου,

συνταίριαζε με τα θέλω μου έτσι στα ξαφνικά.

Τ΄αστέρια τα ύστερα μας κοίταζαν και ταπεινά μεριάζαν,

καθώς τα χέρια σου έπιανα ,που πόθαγαν αγκαλιά

και τα πουλιά ανήσυχα στο πλάι μας τρομάζαν

καθώς ακούγαν το σκίρτημα, που ΄βγαζε η καρδιά.

Ξαφνικά ήρθες αγάπη μου, ήτανε η στιγμή μας

και προσπαθώ με της καρδιάς τη μαγική ορμή,

να στείλω παντού ένα μήνυμα, που φώλιασε στο κορμί μας

πως η ζωή μας ξανάρχισε πάλι απ΄την αρχή.

Βασίλης Ανδρονίδης

Λογοτέχνης

μέλος της F.P.F.

η αγάπη σου

Η αγάπη σου στον έρωτα που πάει να βασιλέψει

το σώμα να κουρσέψει να ξενυχτήσει εδώ

και σαν το τριαντάφυλλο που μύριους μόσχους κάνει

στα στήθια σου θα υφάνει τραγούδι ερωτικό.

Γίνε ανάσα ερωτική ξεδιάντροπα κουνήσου

και με τη γύμνια ντύσου πορεία νυχτερινή

και αν στο διάβα σου χαθείς μη κλάψεις πια για μένα

από τα περασμένα τα χάδια θα σωθείς.

Να το κορμί μου ολόγιομο και μύρο η αγκαλιά σου

στα πλάτη τα δικά σου βάλε με οδηγό,

να γίνω καραβοκύρης σου με ρότα το κορμί σου

μαϊστρος η πνοή σου και μπάτης θα είμαι μαι εγώ.

Και η αλήθεια ολόγυμνη θα βρίσκεται κοντά μας

μ΄αγκάλη ο έρωτάς μας θα παραστέκει εδώ.

Μείνε κι ας είναι όνειρο του έρωτα η στράτα

σαν νυχτωθείς περπάτα θα σ΄οδηγώ εγώ

γίνε αστέρι λαμπερό και ίσως και σαν τον ήλιο

στου έρωτα τα βασίλειο αρχόντισσα είσαι συ.

Μοσχοβολά το σ΄αγαπώ και μ΄αγκαλιάζει τώρα

ευλογημένη η ώρα και σάτυρος είμαι εγώ,

είμαι εδώ με του Διόνυσου κρασί που σε μεθάει

τα στήθη σου ζητάει τα ξέπλεκα μαλλιά,

γράψε και κέντα στο κορμί του έρωτα ελπίδα

εγώ έχω για πατρίδα λαγόνια και λαιμό.

Στη θάλασσα την πανέτοιμη που να μας πνίξει θέλει

με του έρωτα τα βέλη έτοιμος να ριχτώ

κι αν η αγάπη σου δεν ΄ρθει δίπλα μου να με πιάσει

στης άβυσσου τα δάση άσε με να πνιγώ.

Ιέρεια πανέμορφη χτύπος τα κρίνα σου χέρια

λευκά σαν περιστέρια τα δάχτυλα τα λεπτά!

έλα! με γύμνια στόλισε το κατάλευκο κορμί σου

κύμα η δύναμή σου τα χάδια αποζητά.

Και σ΄αγαπώ! και σ΄αγαπώ! στου κρεβατιού την κόχη

της άρνησης το όχι μακριά μας θα χαθεί

σαν ευλογία θεϊκή επάνω μας θα κουρνιάσει

σεμνά θα αγκαλιάσει το θείο σου κορμί.

Όλα μαζί σου ιερά και το φιλί σου ακόμα

ρόδο, γλυκό το στόμα, που λέει σ΄αγαπώ,

έλα! να γίνουμε ένα στου χρόνου το κατώφλι

όλης της γης το τσόφλι που μέσα του έχει ζωή.

Μη φοβηθείς του άπειρου το αδειανό κελάρι

κρασί θάναι η χάρη που θα στολίζει εμάς,

θα σκύψω να αφουγκραστώ το αθώο σ΄αγαπώ σου

του κόρφου το μαστό σου με χείλη θα φιλώ

Μακριά μας όλα μισερά εφήμερα γυρίζουν

και δεν αναγνωρίζουν κανέναν Θεό κοντά

μίλα με την αγνότητα και των χειλιών το τάσι

φτιάξε με εικονοστάσι για άθεους ένα Θεό.

Κι ύστερα άφησε ελεύθερο και την ψυχή και σώμα

στης σάρκας το θείο χώμα έρωτα λατρευτό,

με της αγάπης τη σπορά και τα μαλλιά ριγμένα

αφήσου αγάπη μου σε μένα τον έρωτα να γευτώ.