η Ιθάκη μου.........

 

Τραγουδώντας φτάνω σε μια άλλη Ιθάκη, αυτή με το ακρογιάλι της και την ανάσα της, σαν άλλη ιέρεια του έρωτα. 

Τα διάβηκα όλα τα σύνορα και αφού πέρασα από του χάρου το μετερίζι σελώνω άλογα και πάω παραπέρα. 

Γύρισα γιαλούς και πάλεψα με θεούς και ανθρώπους και οι τρανοί θεοί που γνώρισα στα λιανοταξίδια μου δεν ήταν παρά ίσκιος και καπνός. 

Κι έτσι πορεύτηκα με θεούς που δεν μου ταίριαζαν και ψάχνοντας βρήκα μια αγκαλιά καλοσύνης, τη δική σου. Κακομοιριασμένη η μοίρα μου βλέποντας τη περηφάνεια μου ,έβαλε το κεφάλι της ανάμεσα στα δυο της γόνατα, πικραμένη που την νίκησα κι έμεινε έτσι σαν μωρό στην κοιλιά της μάνας του. ¨Εφτασα στην Ιθάκη μου!  στο ακρογιάλι που θα  συνεχίσω να υπάρχω ως κάτι άλλο. Να γίνω άνθος ξεκορφισμένο και να παλεύω την ματαιότητα της ζωής αφού δεν μπόρεσα να φτιάξω μια δική μου Ιθάκη, γιατί η πραγματική με γέλασε.....Β.Α..

Η προσμονή

Τίποτε άλλο δεν ποθώ, να έρθει να με πάρει,

μόνο να δω λευκό πανί στο κύμα το γλαυκό,

ένα καράβι του Νοτιά ,για μένα να σαλπάρει

και στ΄άλμπουρα η ρότα του να γράφει σ΄αγαπώ.

Να είναι η ρότα σου αυτή μιας προσμονής λιμάνι,

με καπετάνιο εσένανε και ναύτη τη  ζωή,

στην προκυμαία εγώ όρθιος, του λιμανιού αλάνι,

θα βλέπω προς τον ορίζοντα καράβι μη και φανεί.

Η πεθυμιά πια θέριεψε ποθεί να ταξιδέψει 

κι όλα τα πλοία έδεσαν κι αφήσανε γραμμή,

ο 'Αι Νικόλας θα ευλογεί το κύμα μη θεριέψει

ακούγοντας την προσευχή, που έκανες εσύ.

Πάλι αυτή η προσμονή γλυκιά και όλο χάρη,

θα αγκαλιάσει αμμουδιές, κονάκια όπου βρει,

από ήρεμα νερά αγάπη μου γοργόνα θα σε πάρει,

με τρεχαντήρι τρικάταρτο, που  κυβερνάς εσύ.

Όμως μη κλάψεις αγάπη μου αν δεν μπορείς να φύγεις

κι αν η προσμονή συνεχιστεί, να μένει στην ψυχή,

πάλι θα έρθουνε καιροί, που μέσα σου θ΄ανοίγεις

δρόμους, για μένα διάπλατους πάλι απ΄την αρχή....Β.Α.